جای دوستان خالی ما این چند روز تعطیلی رو رفتیم پابوس آقا علی ابن موسی الرضا(ع) نائب الزیاره بودیم. جای شما خالی، خیلی سفر جالبی بود، به خاطر چند موقعیتشم که شد، نور علی نور: " نماز عید در حرم، دعای کمیل سید مهدی میرداماد، دعای ندبه این سید بزرگوار و نماز جمعه در حرم مطهر."
اما چند نکته و برداشت: دور شدن از این تهران نعمت بزرگی است به خصوص که به آستان مقدس عزیزی هم بروی. این چند روز انصافا فرصتی برای دوری از همه آلودگی های این شهر بود.
ما که در حریم یار نفسی از عمق جان کشیدیم که برای مدتی نفس داشته باشیم در این شهر زندگی کنیم.
موقعی که به تهران رسیدیم- برعکس موقع رفت که با دیدن گنبد طلایی همه خستگی ها از وجودمون پر کشید- خستگی راه تو تنمون موند. بازهم شهری که در آن از یاد خدا اگر نگویم خبری نیست کمتر خبری هست. سخت نگیرید ولی الحق و الانصاف تو کوچه و خیابوناش کمتر می شه خدا رو حس کرد.
هرچی تو مشهد احساس سبکی داشتم اینجا احساس کسالت بود و سنگینی.
اما یه نکته رو نباید ناگفته بذارم نماز عید فطر مصلای امام خمینی(ره) یه لطف دیگه ای داره. تو حسرت نماز پشت سر آقا امسال موندیم. ولی به حمدلله خطبه ها رو زنده از رادیو گوش کردیم.(یک یک مساوی)
امیدوارم بتونیم اثرات این ماه عزیز رو حفظ کنیم. ما که از امام رضا(ع) مدد خواستیم .شمام بخواین حتما موفق می شین.